พระเจ้าอีริคที่ 7 แห่งเดนมาร์ก หรือเป็นที่รู้จักในพระนาม อีริคแห่งพอเมอเรเนีย (ค.ศ. 1381 หรือ 1382 - 24 กันยายน ค.ศ. 1459) ทรงเป็นประมุขผู้ปกครองสหภาพคาลมาร์ตั้งแต่ค.ศ. 1396 ถึง 1439 ทรงสืบบัลลังก์จากสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก ผู้ทรงเป็นพระขนิษฐาในพระอัยยิกาของพระองค์ พระองค์ทรงถูกเรียกขานพระนาม อีริคที่ 3 ในฐานะพระมหากษัตริย์นอร์เวย์ (1389-1442) อีริคที่ 7 ในฐานะพระมหากษัตริย์เดนมาร์ก (1396-1439) และ อีริคที่ 13 ในฐานะพระมหากษัตริย์สวีเดน[lower-alpha 1] (1396-1434, 1436-39) ต่อมาทรงเป็นที่รู้จักในทั้งสามประเทศว่า อีริค อัลฟ์ พอมเมิร์น[lower-alpha 2] (Erik av Pommern) เป็นคำเหยียดหยามว่าพระองค์มาจากที่อื่น[1] ในที่สุดกษัตริย์อีริคทรงถูกขับไล่ออกจากทั้งสามอาณาจักรของสหภาพ แต่ในค.ศ. 1449 พระองค์ทรงได้รับมรดกส่วนหนึ่งของดัชชีพอเมอเรเนีย และปกครองในฐานะดยุกจนกระทั่งสวรรคตในค.ศ. 1459